mijn kijk op

Kloppen de argumenten tegen de walvisvaart nog wel?

De jacht op walvissen is zeer omstreden. Het wordt vaak beschouwd als dieronvriendelijk, immoreel en wreed. De walvis is een bedreigde diersoort die we moeten beschermen in plaats van doden voor consumptie. Sommigen veroordelen de jacht omdat walvissen intelligente dieren zijn en anderen wijzen op de wrede slachtpartijen. De vraag is of deze argumenten ook allemaal terecht zijn. Vlak na de Tweede Wereldoorlog werd de Nederlandsche Maatschappij voor de Walvisvaart (NMW) opgericht. Met de schepen Willem Barendsz I en II doodde Nederland in een periode van 17 jaar 24.700 walvissen in de wateren rond de Zuidpool. Dat waren er jaarlijks 1.500. IJsland en Noorwegen vangen er momenteel jaarlijks veel minder, respectievelijk 150 en 500 walvissen. Toen begin jaren zestig bleek dat walvissen een bedreigde diersoort werden, stopte Nederland direct met de walvisvaart. De NWM werd opgeheven en sindsdien is Nederland tegenstander van de walvisvaart.

Internationale achtergrond

De moderne scheepvaart zorgde voor overbejaging. Daardoor werden veel walvissoorten met uitsterven bedreigd. In 1931 startten landen internationaal samenwerking om de walvisvaart te reguleren. Het belangrijkste resultaat van de samenwerking was het verdrag International Convention for the Regulations of Whaling (ICRW) uit 1946. Tegelijkertijd richtten de landen de International Whaling Commitee (IWC) op om de naleving van het verdrag te begeleiden.

Moratorium

In 1982 besloot de IWC om vanaf 1985 een moratorium, een tijdelijk verbod, in te stellen op de commerciële walvisvaart. Het verbod gold niet voor de walvisjacht voor wetenschappelijke doeleinden en de traditionele jacht door volkeren die afhankelijk van de walvisvaart zijn om te overleven. Het moratorium is tot op de dag van vandaag geldig.

Noorwegen, IJsland, Japan

Noorwegen heeft zich als enige nooit wat aangetrokken van het verbod en het erkent het moratorium niet. Sinds 2008 jaagt ook IJsland weer op walvissen. Japan jaagt op walvissen onder het mom van wetenschappelijk onderzoek. In Japan wordt walvisvlees al eeuwen gegeten. In het Westen wordt walvisvlees niet gegeten maar gebruikt voor benzine, smeerolie en cosmetische doeleinden.

Kloppen de argumenten tegen nog?

Tegenstanders als Greenpeace bestrijden de walvisvaart met veel passie. Hun argumenten zijn inmiddels wel bekend, maar kloppen ze ook nog?

De walvis sterft uit

Zijn walvissen een uitstervend soort? Sommige soorten worden inderdaad nog bedreigd, maar met andere gaat het beter dan ooit. De landen die nu nog walvissen vangen, Noorwegen, Japan en IJsland passen strenge quota toe om de walvisstand niet in gevaar te brengen. In de wateren rond IJsland zwemmen vandaag de dag bijvoorbeeld 20.000 grote vinvissen waarvan walvisvaarders er jaarlijks maximaal 150 mogen vangen, dat is minder dan 1 procent van de totale populatie.

De walvis is 1 soort

‘De walvis’ wordt bedreigd met uitsterven, aldus tegenstanders van de walvisvaart. ‘De walvis’ bestaat echter niet. Er bestaan vele soorten walvissen waarvan een groot aantal zeker bescherming verdient omdat hun aantallen nog steeds laag zijn. Maar van een walvis als de dwergvinvis zijn de aantallen juist gegroeid en zwemmen er naar schatting tussen de acht- en negenhonderdduizend rond in de oceanen. Ook de stereotype walvis, de potvis, wordt met zo'n twee miljoen exemplaren niet bedreigd.

De walvis heeft een hoge intelligentie

Volgens voorstanders is de walvisvaart niet wezenlijk anders dan de gewone visserij. Tegenstanders vinden de walvisjacht echter immoreel omdat de dieren intelligenter zouden zijn dan andere. Maar dit is nooit aangetoond. Wel hebben walvissen fysiek grotere hersenen, maar dat zegt niets over een vermeende superieure intelligentie. De grootte van de hersenen is in verhouding met de grootte van de verdere enorme afmetingen. Bij de dolfijn is weliswaar een hogere intelligentie aangetoond maar dat is een ver familielid van de walvis. Het lijkt er sterk op dat de walvis (overigens een zoogdier en zelf geen vis) qua intelligentie niet anders is dan vissen als de forel of de haring.

Er is sprake van langdurig en onnodig lijden

Het doden van de walvis is volgens de tegenstanders wreed en dieronvriendelijk. Het dier zou langdurig en onnodig lijden. In de praktijk valt dat echter mee. De dieren worden gedood door een moderne harpoen. Deze wordt afgeschoten met een granaat die in de kop van het dier direct ontploft. Hoewel deze werkwijze natuurlijk gruwelijk klinkt, is het dier wel onmiddellijk gedood waardoor het het lijden wordt bespaard. Vergeleken met dieren die worden gefokt om te consumeren zoals koeien en varkens, zijn walvissen volgens de voorstanders van de walvisvaart juist goed af. Geen -lange- lijdensweg naar het slachthuis en walvissen zwemmen hun hele leven in vrijheid rond in de oceaan, terwijl andere dieren opgesloten zitten in hokken.