De grote gevolgen van pesten
Mensen denken bij het woord 'pesten' vaak aan schelden of uitlachen op het schoolplein, maar tegenwoordig gaat pesten veel verder dan dat. Pesten is niet meer een spelletje waarbij iemand de pineut is en het komt niet meer alleen voor onder de kinderen op school, maar ook onder volwassenen, buren en familieleden. Pesten is geen onschuldige manier van tijdverdrijf, maar het laat zijn sporen na op een zacht gezegd 'vervelende' manier. Pesten heeft grote gevolgen!
Kent u dat, mensen die u wel eens nawijzen, u uitlachen of een vervelende grap met u uithalen? Iedereen krijgt weleens met dit soort 'onschuldige ongein' te maken. Maar wat zou er met u gebeuren als dit dag in, dag uit met u gebeurt? Hoe zou u zich voelen? Wat zou het met uw eigenwaarde doen? Dit artikel is niet alleen voor mensen die gepest worden, maar ook zeker voor mensen die zelf pesten, misschien om het eigen hoofd zo boven water te houden, uit verveling of om de reputatie hoog te houden. Bedenk u altijd dat een ander anders is, net als u. Pesten is geen spel, maar een ziekelijke manier van kwetsen.Op elke school, in iedere klas, worden kinderen gepest. Pesten is niet alleen uitlachen of schelden. Het pesten vandaag de dag gaat verder dan dat. Fietsen worden vernield, schoolspullen worden gestolen en verstopt, er wordt geschopt en geslagen en er wordt alles aan gedaan om de eigenwaarde van bepaalde personen zo laag mogelijk te houden. De kinderen met een bril, een beugel of rode haren hebben al een grotere kan om gepest te worden en die kans wordt nog eens tienmaal zo groot wanneer zij ook nog eens verlegen zijn en niet voor zichzelf op durven te komen. Er wordt veel te vaak beweerd dat deze kinderen het pesten op zich af roepen, maar dit is natuurlijk onzin. Een bril is geen keuze, maar een hulpmiddel om beter te kunnen zien. Rood haar is geen keuze, tenzij je jezelf veranderen wilt en het verft om pesten te voorkomen. In de meeste gevallen verraden de rode sproeten dan nog de kleur van je haar. Een beugel levert een beter visitekaartje voor later, wanneer je een recht en blinkend gebit in je mond hebt en verlegen zijn, ach ja, zo ben je, daar kun je niks aan doen, toch?
Stel een pester eens de vraag waarom hij pest. Vaak staan ze dan met een mond vol tanden, de handen in de zakken en starend naar het plafond. Of je krijgt een loos antwoord als: 'omdat iedereen die persoon pest.'
Maar wat nou als iedereen dat excuus zou gebruiken, puur en alleen pesten omdat een ander het ook doet. Is het dan niet zo dat als een iemand ermee stopt, dat de rest dat ook doet? Juist omdat die ene persoon het ook niet doet?
Pesten is niet leuk en al zeker niet grappig, het is niets meer dan een loos tijdverdrijf. Ze hebben niets beters te doen en willen hun populariteit hoog houden. Zet ze een dag in de schoenen van de persoon die elke dag opnieuw de pineut is en ze storten direct in. Ze kunnen niets hebben zonder de groep pesters die achter hen staan.
Een kind dat veel gepest wordt en iedere dag huilend uit school thuis komt, wordt overgeplaatst naar een andere klas of zelfs een andere school, maar helaas heeft dit totaal geen zin. Het pesten begint direct weer opnieuw, niet omdat de nieuwe kinderen weten dat het altijd al gepest is, maar omdat het kind zich al kwetsbaar en verlegen opsteld uit angst opnieuw gepest te worden. Zo heeft het nooit zin naar een andere school of sportvereniging te gaan. Werk eerst aan het kind dat gepest is, laat het een assertiviteitscursus doen en plaats het pas naar een andere groep wanneer je zeker weet dat het knd ook zeker van de zaak is.
Mensen die als kind veel gepest zijn, houden daar vaak hun leven lang last van. Moeite met het solliciteren, moeite met gesprekken in grotere groepen en moeite met nieuwe situaties. Zij blijven hun leven lang kwetsbaar en zullen altijd de pijn van de jeugd met zich meedragen.Veel van dit soort mensen belandt in therapie of behandeling bij een maatschappelijk werker, waar hen niets anders geleerd wordt dan het verleden simpelweg achter zich te laten en met een schone lei verder te gaan. Gooi de bagage van je rug en schouders, schudt ze los en loop met opgeheven hoofd de toekomst in.. Jaja...
Volwassenen lachen vaak als zij vertellen wie zij gepest hebben vroeger en waarom dat misschien wel het geval was. Zij hebben geen flauw idee wat zij het slachtoffer aan hebben gedaan en dat deze mensen er na zoveel jaren nog steeds niet om kunnen lachen. Soms heeft pesten zo'n grote invloed op het leven van het slachtoffer dat deze op een gegeven moment belust is op wraak. Hoe vaak zien we niet op het nieuws dat er een bloedbad ontstaan is op scholen? En hoeveel van deze daders waren niet slachtoffer van jarenlang pesten? Zij schieten eerst hun vijanden (van toen) het leven uit en leggen vervolgens de hand aan zichzelf om te voorkomen dat zij verder gepest worden in de gevangenis. Het is toch te belachelijk voor woorden dat iemand zo emotioneel ten gronde wordt gericht dat zij in staat zijn zoiets aan te richten, waarbij vaak ook nog eens onschuldige slachtoffers getroffen worden?
Pesten is ook niet meer alleen een spel voor kinderen. Op de werkvloer bijvoorbeeld gebeurt het ook steeds vaker. Zijn deze mensen bang dat de collega eerder promotie zal maken dan zij? Of dat zij hun plaats aan deze persoon af moeten staan?
Wat is het nut van pesten? Pesten gebeurt vaak omdat de rest het ook doet en niet omdat men het slachtoffer simpelweg niet mag. Sterker, in de meeste gevallen weet men helemaal niets over het karakter van het slachtoffer. Ze hebben geen idee wie deze persoon is, hoe deze persoon in het leven staat en wat deze persoon misschien wel voor hen zou kunnen betekenen. Autobanden worden lek gestoken, of de lak bekrast met de meest vreselijke uitspraken. Wat heeft de auto hen gedaan? De schade wordt toch wel door de verzekering uitgekeerd, dus het kost het slachtoffer niets in de meeste gevallen.
Het gaat meer om het feit dat deze persoon in dat geval de moeite zal moeten nemen met de auto naar de garage te gaan en de auto te laten repareren, terwijl dit niet nodig had geweest.
Het is onder volwassenen soms voldoende om te weten dat iemand homoseksueel is, een buitenechtelijk kind heeft of in een ander land geboren is. Maar geeft dit ook het recht om iemand daarom aan te vallen? Zij vinden van wel, de slachtoffers vinden van niet. Het respect voor elkaar ontbreekt, men kan zich niet meer verplaatsen in de gevoelens van een ander omdat dat misschien wat moeite of tijd kost. Wanneer dringt het tot ons door dat pesten totaal niets positiefs voortbrengt, zowel voor het slachtoffer als voor de daders? Wanneer gaan we denken: ' waar zijn we mee bezig?' en wanneer houdt het op?
Pesten zal altijd bestaan, maar hoe meer respect we proberen op te brengen voor iemand die 'anders' is, hoe beter we zullen gaan begrijpen dat iedereen anders is. Niet allen hij of zij, maar ook jij! Zou jij gepest willen worden omdat je niet homoseksueel bent? Omdat je geen rood haar hebt, geen bril en geen beugel? Wat als iedereen dat zou hebben behalve jij? Zou je dat niet juist trots zijn als je wel een beugel hebt? Daarom, BEDENK ALTIJD DAT EEN ANDER ANDERS IS ! ! !
Gerelateerde artikelen
Stichting Stop Pesten NuPesten is iets wat steeds vaker voorkomt in Nederland. Niet alleen onder kinderen, maar ook volwassenen krijgen er soms…
Gepest op FacebookCyberpesten is een vorm van pesten dat steeds vaker voorkomt onder kinderen en/of jongeren. Ook op Facebook houden kinde…
Gepest worden op het werkPesten lijkt misschien iets voor kinderen, maar pesten op het werk komt ook vaak voor. Uit onderzoeken blijkt dat in EU-…
Eenzaamheid, een hot item tegenwoordigJe hoort steeds vaker dat mensen eenzaam zijn, waarbij de mens zeker niet alleen hoeft te zijn. Alleen of eenzaam is nat…Reacties
Anoniem, 13-09-2014
Ik ben al sinds de basisschool gepest. Ik heb bijna niets anders gekend dan gepest te worden. Ik was anders, heb een heel andere naam, goed iq, was sociaal goed en mensen waren ontzettend jaloers. Thuis was de situatie tevens ook extreem vreselijk. Mijn vader kon alle druk niet meer aan en was constant dronken. Hij schreeuwde dag en nacht, tot 4 uur 's nachts vaak, waardoor ik al op zeer jonge leeftijd een enorme slaapdeprivatie had en al in brugklas jaar 1 bleekjes op school kwam. Daar werd dan eens eenmalig een opmerking over gemaakt en verder keek niemand naar mij om. Zelfs mijn Frans docente uit jaar 1 maakte mij publiekelijk telkens belachelijk, door steeds mij de vragen te stellen en zelden anderen. Waarna ze mij publiekelijk bekritiseerde. Iedereen zong liedjes over mij, lokte mij uit, daagde mij uit en leidde mij af. Op de middelbare school ging het verder, maar 'subtieler' middels handgebaren als het Satans-oog, de wijsvinger trekt ooglid naar beneden, ook middelvingers. En heel veel roddel en kwaadsprekerij. Op de universiteit viel ik ook op en werd ik ook genegeerd en buitengesloten. Ik presteerde goed, maar werd tevens toch nog door mensen als arrogant betiteld en achterbaks. Zelfs daar vind veel roddel en achterklap plaats. Op een oud adres waar ik woonde, scheurde een ex-huisgenoot post van mij open en toonde dit aan andere leden van zijn dispuut. Ik heb nooit kunnen ageren tegen pestkoppen, omdat het veel te veel werd. En als ik ageerde, bleven ze uitlokken. Mijn ouders waren al heel lang niet meer van deze werkelijkheid en ik kon mijn emoties daar niet kwaad. Docenten trokken zich er ook niets van aan. En op de eerste dagen van brugklas jaar 1 pakte een oude jaars al mijn tas om tegen een ander aan te gooien. Hij wist wie ik was. Mensen wisten wie mijn vader was en mochten hem niet. Wraak vond onder andere via mij plaats.
Op de universiteit trachtten anderen mij weer op mijn 'plek' te wijzen. Ik heb er zo enorm last van gehad, ik stond op het randje van zelfmoord. Ik was absoluut de weg kwijt en mensen gebruikten alles tegen mij. Bijna iedereen. Wat ik ze ook vertel, alles wordt doorgeroddeld. Het is heel normaal kennelijk om dat bij mij te doen. Uiteraard wordt ik als de slechterik neergezet en iedere handeling van mij wordt nauwlettend in de gaten gehouden. ik kon werkelijk nergens naar toe. iedereen lag constant op de loer.
Reactie infoteur, 15-09-2014
Beste Anoniem,
bedankt voor het delen van je verhaal. Ik kan me zo voorstellen dat het niet makkelijk is om overal aan terug te denken. Je verhaal raakte me, vooral omdat het zoveel overeenkomsten heeft met mijn eigen verleden. Het is altijd goed te weten dat er meer mensen zijn die zich zo hebben moeten voelen, maar aan de andere kant is dat nu juist ook direct het verdrietige eraan.
Als je een goed stel hersenen hebt, dan word je vaak al direct gezien als arrogant. In je leven als volwassene is een hoger IQ dan gemiddeld vaak wel prettig (al heeft het ook behoorlijk wat negatieve effecten), maar als kind en jong volwassene is het zeker niet makkelijk. Zelf ben ik ook van de kleuterklas tot en met de universiteit gepest, en je gaat je door de jaren heen steeds meer afvragen wat er dan zo mis is met je. Ik hoop dat jij er inmiddels achter bent dat er niets mis met je is. Uiteindelijk zegt pesten meer over de pester als over het slachtoffer. Ik ben wel heel benieuwd hoe je nu tegen het leven aan kijkt, hoe je leven en het contact met mensen er nu uitziet en in hoeverre je het achter je hebt kunnen laten.
Ik kan me heel goed voorstellen dat het pestverleden een behoorlijke impact heeft op je dagelijks leven. Een positief iets dat ik wel heb geleerd, en jij hoop ik ook, is dat de slachtoffers van pesten over het algemeen uitgroeien tot de mooiste mensen die er bestaan (en die dat eigenlijk ook altijd al waren zonder dat iemand dat ooit opmerkte).
Nogmaals bedankt!
Groetjes, Marensa
Christine, 22-08-2014
Onze zoon inmiddels 31 jaar oud werd tijdens zijn schooltijd gepest. Hij hield het angstvallig voor ons ouders verborgen.
Hij wilde altijd de betere zijn en was niet gauw tevreden over zichzelf kon dan ook driftbuien hebben dat hij iets niet aankon.
Wij stelden hem zoveel mogelijk op zijn gemak en waren tevreden als hij zijn school af had en diploma. Hij had wel vrienden een paar goede vrienden maar inmiddels zijn ze allen gehuwd of samenwonend. Mijn zoon heeft twee zaken; soms kan hij voor een kleinigheid behoorlijk agressief worden dan is hij precies zichzelf niet meer en achteraf heeft hij daar enorm veel spijt van.
Hij blijft een beetje aanmodderen kan iemand raad geven
Reactie infoteur, 24-08-2014
Beste Christine,
ik kan me voorstellen dat het als moeder zijnde erg lastig is om je kind zo te zien, zowel als jong iemand op school als nu, als volwassen iemand die af en toe moeite heeft met het gedrag. Waarschijnlijk komen deze 'buien' toch door ervaringen uit het verleden. Dit kan alleen worden opgelost wanneer de visie op bepaalde zaken en situaties kan worden bijgeschaafd. Het is daarvoor belangrijk dat je zoon praat over wat er dan precies in zijn hoofd omgaat en hoe zijn eigen kijk daarop is. Zo kan er, tijdens de communicatie, worden gewerkt aan veranderingen in kleine stappen. Als je zoon wil, dan zou hij een mail kunnen sturen naar marensa@hotmail.nl voor wat ondersteuning. Wellicht helpt dit om zijn gedrag aan te passen naar een rustiger gedrag. Dit zou voor hem zelf natuurlijk ook veel fijner zijn.
Groetjes, Marensa
N. Wiarda, 07-02-2014
Ik ben bijna 50 jaar en ben vroeger ook gepest. Dat weten mijn ouders die nu in de 80 zijn. Maar als ze in de stress schieten, gedragen ze zich niet fijn tegenover mij. Dan hoeft er maar iets kleins te gebeuren, zoals te laat bij de deur komen om open te doen, en het escaleert. Vroeger viel het me ook steeds meer op dat ik altijd de schuld kreeg, als de ander iets deed in dezelfde situatie, dan kreeg ik toch de schuld. Het gebeurde alleen niet constant. Als ik mijn excuses aanbood, dan ging het weer een poosje goed, maar andersom excuses was er nooit bij, waardoor ik het gevoel kreeg dat ik slecht was. Er zit een reeks aan oorzaken aan vast, het gezin waaruit mijn moeder komt, de zus die haar manipuleert, de oorlog en de manier waarop haar ouders met elkaar omgingen. Helaas gebeurt dit nog steeds. Ik probeer dan de stress-situatie vóór te zijn, maar ook niet reageren en/of bellen is ook niet goed. ('Waarom laat je niks van je horen'. Wat dan wel in vredesnaam? Helaas reageer ik meestal te laat op de stresssituatie (operatie dit keer) en heb ik weer 'iets stoms' gedaan, zoals proberen of mijn broer op mijn verjaardag wil komen dit keer, maar die heeft geen tijd vanwege zijn werk.
Reactie infoteur, 11-02-2014
Beste N. Wiarda,
wat ontzettend naar om zo te lezen. Ik kan me voorstellen dat je je niet altijd even prettig voelt. Helaas is het zo dat pesten van vroeger een leven lang kan blijven beinvloeden op een negatieve manier. Stress-situaties en negatieve reacties op jou pak jij hierdoor waarschijnlijk veel zwaarder (persoonlijk) op dan mensen die niet gepest of buitengesloten zijn. Als jouw broer niet op je verjaardag komt, dan kan dat zijn dat hij het echt veel te druk heeft. Jij kan hier direct een vervelend gevoel bij krijgen, want 'waarom is zijn werk belangrijker dan de verjaardag van zijn zus?' Ik kan me dit heel goed voorstellen!
Ik vind het zeker niet 'stom' dat je blijft proberen. Het geeft aan dat jij er je best voor doet. Als daar niet fijn op gereageerd wordt, dan zegt dat iets over hen en niet over jou. Probeer dat altijd voor ogen te houden. Je hoeft niet altijd de eerste te zijn die een stap toegeeft. Jij bent evenveel waard als ieder ander. Als jij de eerste stap een keer niet zet, en zij doen het ook niet, dan moet je misschien proberen het een beetje los te laten en meer energie gaan steken in mensen die je wel terug geven wat jij te bieden hebt. Het is heel moeilijk, en dat zal het ook blijven (helaas), maar je kunt niet anders dan je best doen om het voor jezelf beter te maken.
Heel veel succes!
groetjes, Marensa
P. Kleijne, 03-02-2012
Ik ben ju 77 jaar. Zou je denken dat je over het pesten op school wel heengegroeid bent.
Niets is minder waar. Mijn hele leven heb ik de nadelige gevolgen daarvan ondervonden.
Vroeger op school werden bij de fraters niet het slachtoffer beschermt maat de pesters.
Ik deugde nergens voor en moest maar achter het schoolbord gaan zitten tijdens de lessen. Thuis was het al niet beter.
Eerst kreeg ik van de pesters een pak slaag, vervolgens van de fraters omdat ik naar hun mening gevochten had en tenslotte thuis ook nog een keertje omdat mijn ouders ook dachten dat ik gevochten had, omdat ik met door de pesters gescheurde kleding tjuis kwam.
In latere jaren ben ik onder behandeling gekomen van psychiaters en psychologen.
Zelfs 2 jaar in een psychiatrisch ziekenhuis gezeten. Het pesten heeft bij mij hele diepen wonden nagelaten.
Een van de pesters heeft later een groot houtbedrijf van zijn vader overgenomen. En geloof me, uit haat heb ik een paar keer op het punt gestaan om dat houtbedrijf in de brand te steken. Gelukkig had ik het fatsoen me te beheersen. Ook een van de fraters die mij strafte ben ik later nog een tegen gekomen, en heb dat tegen hem vertelt.
Hij bood niet eens zijn verontschuldiging aan. Bij die gelegenheid heb ik hem zwaar beledigt en gezegd dat ik hoopte snel zijn overlijdensbericht te mogen lezen.
Nee, ik moet zeggen dat pesten heeft mijn hele leven verwoest.
Reactie infoteur, 06-02-2012
Beste P. Kleijne,
wat ontzettend naar om dit te lezen! Het lijkt me dat u vroeger eigenlijk helemaal geen plek had waar u zich veilig en geliefd kon voelen. Ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat zo'n verleden u het hele leven is blijven achtervolgen en dat het op een bepaald moment heeft geleid tot een opname in een psychiatrisch ziekenhuis. U vertelt hier verder niets over, maar ik hoop dat die twee jaar u wel hebben geholpen in ieder geval bepaalde zaken een plekje te geven. Dit klinkt heel cliche, en dat is het ook, wetende dat het verleden er altijd zal zijn. Ook zaken die een plekje hebben gekregen, steken nog altijd weer de kop op en kunnen niet worden vergeten.
Ik kan me heel goed voorstellen dat u wel eens het idee heeft gehad het houtbedrijf in brand te steken. Dat geeft toch aan dat er nog een groot gevoel van haat bestaat. Ik vind het erg knap dat u de eer aan zichzelf heeft gehouden door het niet te doen. Het zou u nog in de gevangenis terecht kunnen laten komen door een gevoel van het verleden. Dat zou uw persoonlijke situatie zeker niet beter maken!
Voelde u zich wel beter nadat u de frater zo beledigd heeft? Ik hoop in ieder geval dat het u wat opluchting heeft geboden, al zal het niet helpen het verleden weg te halen.
Ik denk dat het een heel groot nadeel is dat er een groot verschil is tussen de beleving van pesters en slachtoffers. Pesters weten later in de meeste gevallen niet hoeveel verdriet en pijn ze de slachtoffers hebben gedaan, terwijl de slachtoffers er soms (net als bij u) een heel leven behoorlijk last van hebben. Dit zorgt er ook voor dat veel pesters ook later de excuses niet willen maken, omdat zij zich niet bewust zijn van de narigheid voor het slachtoffer en zich verschuilen achter het excuus dat 'kinderen nu eenmaal zo zijn'. Dat is jammer, maar helaas wel waar.
Ik hoop dat u toch ook nog wel iets moois hebt kunnen maken van uw leven en dat u dingen heeft bereikt waar u trots op kunt zijn. U heeft het zonder twijfel verdiend!
Groeten, Marensa
Maria, 02-11-2011
Ik heb ondervonden dat je pesten het beste kunt negeren. Een pester heeft er absoluut geen lol aan als er geen enkele reactie komt. Een idee wat bij mij heel goed werkte is, het dragen van oordoppen. Je hoort bijna niets meer en je kunt gewoon door gaan met je leven. Het pesten heb je dan niet meer zo door, en een pester vindt er dan helemaal niets meer aan. En dat is juist de bedoeling!
Reactie infoteur, 04-11-2011
Beste Maria,
bedankt voor je reactie. Het is in veel gevallen inderdaad zo dat het pesten niet leuk meer is wanneer er geen tot weinig reactie komt. Er zijn ook wel situaties waarbij het pesten gewoon doorgaat wanneer er weinig reactie komt. Het is heel moeilijk om pesten compleet te negeren en pesters pakken op dat je je rot voelt, en dat kan hen al voldoening geven en een stimulans zijn om door te gaan. Iemand die niks terug doet is in sommige gevallen ook erg 'leuk' voor de pesters, omdat zij niet het risico lopen de narigheid terug te krijgen. Ze kunnen 'ongestraft' verder gaan. Maar in veel situaties kan het ook zeker helpen het te negeren. Dat ben ik helemaal met je eens!
Groetjes, Marensa
Sonja, 02-05-2011
Mooi dat het even genoemd wordt: pesten in de familie. Maar er wordt verder niet op ingegaan. Terwijl het veel gebeurt. Of een ouder nu een stoornis heeft of dat er een andere oorzaak is, het kind voelt zich gepest. Door daar meer aandacht aan te geven, zullen kinderen er vaker mee voor de dag komen. Dat is belangrijk!
Reactie infoteur, 03-05-2011
Beste Sonja,
ik ben het absoluut met je eens! Pesten van ouders naar kinderen toe wordt echter vaak omschreven als emotionele mishandeling / geestelijke mishandeling en niet als pesten. Toch vind ik, net als jij, dat het ook een vorm van pesten is. Er mag over het algemeen zeker gezegd worden dat de gevolgen van pesten groot (kunnen) zijn, waar en door wie het pesten ook plaats vindt!
Bedankt voor je reactie!
Groetjes, Marensa