mijn kijk op

Geweld in games?

Gewelddadige games leiden tot gewelddadige personen, is dit nu echt zo of valt het allemaal wel mee? En wat hebben gewelddadige games met ethiek te maken?

Inleiding

Geweld, we kennen het fenomeen allemaal. We krijgen er dagelijks mee te maken. Als we ’s morgens opstaan en de tv aanzetten om het nieuws te kijken zien we al de eerste geweldsdelicten die zich over de hele wereld hebben voltrokken. Terroristische aanslagen, iemand is op straat in elkaar geslagen, een gewapende overval op een tankstation, en ga zo maar door.

Als we vervolgens in de schoolbanken zitten, en we krijgen bijvoorbeeld geschiedenis, zien we hoe de mens al jaren oorlog voert om de achterlijkste dingen, zoals olie bronnen of verschil van geloof, of gewoon omdat het andere land een andere politieke overtuiging heeft. Dan krijgen we bijvoorbeeld levensbeschouwing. Hier kijken we films als American History X, een film waar uiterst veel geweld in voorkomt.

Als we dan uit school komen, gaan we eerst nog even wat huiswerk maken, en dan plaatsen de meeste van ons zich nog even voor de pc, en ook daar speelt geweld weer een rol in. We kijken op internet, en de eerste koppen van geweldsdelicten vliegen ons weer om de oren. Vervolgens gaan we gewoon een beetje surfen op het internet, waar we zo nu en dan wel eens een radicale website tegenkomen, die geweld aanmoedigt.

’s Avonds gaan we dan met z’n allen naar de tv zitten staren, naar films zoals Rambo, Saw, en dit zijn maar enkele voorbeelden. En dan zit je daar, met je kopje thee en koekje met het hele gezin naar de bruutste films te kijken. En ja, dan is het logisch dat mensen gaan onderzoeken wat voor soort dingen geweld uitlokt. En ze kunnen er dan maar niet achter komen wat het is. Ze doen ellelange onderzoeken, steken er miljoenen euro’s in, terwijl iedereen eigenlijk wel weet waar het vandaan komt. Als je simpelweg naar een dag kijkt zoals hierboven uitgelegd is, zie je dat we dagelijks met geweld te maken krijgen, en nou hebben wij als westerse landen hier nog niet zoveel over te klagen, aangezien het dagelijkse kost is voor mensen in Oosterse landen dat iemand zich opblaast, omdat het zijn geloof “ten goede komt”. Wij hebben als je deze twee wereldblokken dus vergelijkt het nog goed getroffen, toch? Eigenlijk wel. En dat is nou juist het probleem. Want wat als hier nou zoiets gebeurt? Ja, we kunnen de overheid er niet op aanspreken, want zij doen alles wat ze kunnen. De politie? Nee, want die lopen toch elke dag over straat om mensen te controleren of ze dingen doen die volgens de wet niet mag. Het Nederlandse gedoogsysteem? Nee, want we zijn toch wel heel strikt als het gaat om geweldsdelicten. Wat dan? Dan gaat de overheid hun beste onderzoekers op zetten. Dit geldt tevens niet alleen voor Nederland, maar voor bijna elk Westers land. En die onderzoekers gaan dan naar zo’n doorsnee dag kijken, zoals hierboven beschreven is. Ze kijken wat wij op zo’n dag doen, en hoe vaak wij in contact komen met geweld. Zoals je zelf hebt kunnen lezen is dat een hoop. Vervolgens, na vele proefpersonen te hebben geobserveerd, gaan deze onderzoekers een conclusie trekken. En dan blijkt meestal dat games de boosdoeners zijn.

We zullen als voorbeeld even het Tristan van der Vlis nemen. Hij schoot enkele maanden terug een aantal mensen overhoop in een winkelcentrum, waarna hij zichzelf van het leven beroofde door zichzelf een kogel in zijn brein te planten. Politie ging vervolgens op onderzoek uit waar Tristan zijn ideeën vanaf had. Toen de politie dus op zijn computer ging kijken, stond de game Call of Duty Modern Warfare 2 op zijn harde schijf. Ja, en dan mag jij raden wat de conclusie is.

Nou is het natuurlijk wel zo dat sommige games wel buitensporig veel geweld bevatten, en dit zeggen we met het oog op games als Mortal Kombat, F.E.A.R en Left 4 Dead. In deze games is het de bedoeling om de vijanden op een zo bruut mogelijk manier om te leggen, wat inhoudt dat hier en daar nog wel eens een lichaamsdeel in het rond wil vliegen. In Mortal Kombat gaat het zo ver dat je zelfs zogenaamde "finishing moves" kunt doen, wat betekent dat je je tegenstander zo bewerkt dat je hem nog nauwelijks terugkent als je klaar met hem bent.

Maar vervolgens kijken we weer een andere richting in. Namelijk die van de films. Als we naar films als Saw kijken, nou, dan vragen we ons toch echt af hoe het kan dat hier verder niet naar gekeken wordt. In Saw worden mensen echt helemaal uit elkaar gesneden, ingewanden vliegen in het rond, en boven op dat alles, heb je ook nog dat we het hier over echte mensen hebben. Natuurlijk zijn er ook veel special effects aan toe gevoegd, maar het blijft altijd "echter" dan de virtuele werelden. Ook wij snappen wel dat als de speler zelf de actie uitvoert, dat het persoonlijker is dan wanneer je naar een tv zit te staren, en ziet hoe iemand anders het doet. In een game ben jij diegene die de trekker overhaalt, en daarmee het doodsvonnis van je virtuele tegenstanders tekent. Dit is voornamelijk een probleem bij de jeugd, die nog zeer moeilijk het verschil kunnen maken tussen de echte en virtuele werelden.

Maar dit concept kun je dus ook net zo goed toepassen op een film. Een kind kan dus ook niet goed het verschil trekken tussen een film en wat je kunt maken in de echte wereld. Het omzetvermogen van virtueel, tv of zelfs boek is moeilijk te begrijpen voor kinderen, en dat is waar ouders inspringen. Ouders zouden ervoor moeten zorgen dat kinderen langzaamaan kennis maken met het principe geweld. Er is niet voor niets zoiets uitgevonden als PEGI of ESRB. Deze rating bureaus kijken naar de game voordat deze gelaunched wordt, en geeft het een rating van 8, 10, 12, 16 of 18. Ouders zouden er dan ook op moeten letten dat hun kinderen geen games spelen die beoordeeld zijn voor een leeftijd hoger dan die van het kind. Maar veel ouders negeren deze ratings en kopen hun kind van 12 gewoon een game als Grand Theft Auto. Jammer, want waarvoor hebben we dan nog zo'n rating bureau? Maar vervolgens wel liggen klagen dat hun kinderen agressief worden van games als Grand Theft Auto. Wij vinden het anders niet gek.

Aan de andere kant ligt het probleem ook gedeeltelijk bij de winkeliers, die niet vragen naar de identiteitskaart van de persoon die het spel wil kopen. Zij letten alleen op hoeveel winst ze kunnen maken. Als we nou dus eens met z'n allen op die rating gaan letten, en zorgen dat kinderen die nog te jong zijn gewoon geen overrated gewelddadige games te pakken kunnen krijgen, is al een groot deel van het probleem opgelost. Maar nee, daar kijken we met z'n allen niet naar. Nou vind de overheid nadat er weer eens een voorval zich heeft voorgedaan zoals het voorval met Tristan van der Vlis dat alle gewelddadige games verboden moeten worden. Nou daar zit een dilemma. Je krijgt hier dus twee partijen die lijnrecht tegenover elkaar staan, en beide met sterke argumenten komen. Deze twee partijen zijn gamers tegen de overheid en mensen die gezellig de vinger in een richting wijzen.

We zullen voornamelijk kijken naar de ethische kant van dit probleem, en wat hier uit voort vloeit. We zullen vanuit het oogpunt van beide partijen kijken naar verscheidene voorvallen waar volgens de media games bij betrokken zijn. We kijken naar de ethische gevolgen die zullen komen als er een wet ingevoerd wordt tegen deze games. We hopen dat jullie ervan zullen genieten, en er hopelijk ook nog iets van opsteken.

Ethiek: Wat is dit?

Je bent dagelijks bezig met ethiek. Vaak heb je dat niet eens door. Elke keer als je je mening ergens over geeft, ben je al met ethiek bezig. De letterlijke definitie van ethiek is: “Ethiek bestudeert de verschillende waarden en normen in de samenleving en stelt zich daarbij de vraag: Wat is goed en wat is kwaad.” Het woord ethiek komt van het Griekse woord ethos. Dat betekende oorspronkelijk ‘gewoonte’. De Latijnse vertaling van ethos is mos, en het meervoud hiervan is mores. Hiervan is ons woord ‘moraal’ afgeleid. Als je ergens je mening over geeft, dan heb je daar argumenten bij waarom je dat vindt. Die argumenten gaan dan over waarom je het wel of niet vindt. Ofwel, of je het goed of slecht vindt. Waarom je iets vindt, heeft te maken met je normen en waarden. Je normen en waarden ondersteunen jou mening door dingen waar je waarden aanhecht en omdat je een bepaald gedrag juist vindt.

Wat zijn dan normen en waarden? Normen zijn bepaalde verwachtingen over het gedrag van mensen. Dat worden eigenlijk ook wel gedragsregels genoemd. Het gedrag dat verwacht wordt hangt samen met de dingen die mensen belangrijk vinden. Iemand bijvoorbeeld het belangrijk vindt om goede punten te halen op school dat die dan goed zijn huiswerk maakt en dat diegene goed oplet in de lessen. Waarden zijn zaken die mensen belangrijk vinden en daarom nastreven. Het zijn dus zaken waar je waarde aan hecht, die je waardevol vindt. Ze hebben een speciale betekenis voor je. Wat aan normen en waarden gekoppeld zit is moraal. De definitie van moraal is het geheel van feitelijke aanwezige waarden en normen bij een individu, dan wel bij een bepaalde sociale groepering, dan wel in de samenleving in zijn geheel. Eigenlijk is het dus de samenhang van normen en waarden. Moraal wordt bestudeerd door de ethiek.

De moraalwetenschap is in normatieve en non-normatieve benadering onder te verdelen. Die twee zijn ook weer onderverdeelt in twee soorten ethiek. Bij normatieve benadering neemt men morele posities in. Bij normatieve benadering trachten ze te achterhalen wat goed gedrag is en willen dit overbrengen aan andere mensen. Zij schrijven als het ware voor wat goed en fout is. Die is onderverdeeld in:

Soorten ethiek

Algemene normatieve ethiek

Normatieve ethiek zoekt naar principes die het gedrag van de mens leidt of reguleert, zodanig dat we kunnen weten wat goed of fout is. Over het algemeen is normatieve ethiek het kunnen uitzoeken voor wat moreel gedrag is en wat niet.

Toegepaste ethiek

De meest recente vorm van ethiek is de toegepaste ethiek. De toegepaste ethiek houdt zich bezig met actuele, maatschappelijke onderwerpen, en probeert daar concrete richtlijnen voor vast te stellen. Toegepaste ethiek richt zich bijvoorbeeld op specifieke kwesties als abortus en geweld. Het gaat hier om het onderzoeken van problemen met gebruik van morele ideeën die werden onderzocht in de normatieve ethiek. Het is gebaseerd op de inzichten van de meta-ethiek. Toegepaste ethiek valt soms samen met politieke of maatschappelijke vragen, maar behoudt altijd een morele dimensie. Non-normatieve benadering neemt met geen morele positie in. Die is onderverdeeld in:

Meta-ethiek

Dit is de stroming die wil onderzoeken waar ethische principes eigenlijk vandaan komen en wat ze betekenen. Hoe komt het dat vrijwel alle mensen vinden dat er goede en foute handelingen zijn, ook al zijn ze het lang niet altijd eens wat dan goed en fout is? Meta-ethiek richt zich op centrale begrippen van de ethiek. Dan hebben we het over rechten, plichten en verantwoordelijkheid in de samenleving. Daarbij vergelijkt men de verschillende moralen. Zij vraagt zich daarbij af of er een ethisch systeem is, onafhankelijk van onze eigen standpunten, dat in elke situatie kan worden toegepast en dit voor elk gewenst moment of plaats.

Descriptieve ethiek

Het woord zegt het al, het morele gedrag te beschrijven en te begrijpen. Het gaat meer om feitelijke onderzoeken dan wat je zelf goed of fout vindt.

En waarom is dit dan ethiek?

Ja, na het lezen van de inleiding en de uitleg wat ethiek is, zal je je afvragen wat ons onderwerp nu met ethiek te maken heeft. Nou, in eerste instantie zal je niet direct een link vinden met ethiek, maar als je je er een beetje in verdiept, dan kom je toch degelijk wel wat dingen tegen. Het verbod op gewelddadige games bijvoorbeeld. De overheid krijgt veel steun, maar ook veel kritiek op dit verbod. Natuurlijk krijgen ze de kritiek van grotendeels van de gamers, maar er zijn er wonderbaarlijk genoeg ook nog gamers die voor dit verbod zijn. De steun is ook redelijk logisch, voornamelijk de oudere generatie die nog niet zo geïntroduceerd zijn met de nieuwe media. De argumenten van deze laatste groep zijn nog wel redelijk makkelijk te ontkrachten, aangezien zij niet veel er vanaf weten. Maar als we naar de steun kijken die de overheid krijgt bij dit verbod, zouden ze het doorvoeren. Dus waarom doen ze dit niet?

Nou, hier komt ethiek dus om de hoek kijken. Want wat de overheid ook in het achterhoofd houdt, is dat een verbod in Nederland, dat sowieso al bekend staat als gedoogland, zal waarschijnlijk leiden tot een kettingreactie, die zich door Europa zal verspreiden. Dit betekent dat veelal alle gewelddadige games die een 18+ rating krijgen van PEGI, niet verkrijgbaar zullen zijn in Europa. Dit betekent dat gameproducenten een enorme klap voor hun harses krijgen, met als resultaat faillissement van de producent, en het verlies van miljoenen banen. Miljoenen banen? Maar zo groot is de gameindustrie toch niet? Jawel, dus toch wel. De grootste producenten ter wereld zijn op moment Electronic Arts en Activision. En bij deze twee bedrijven gecombineerd werken meer dan 10 miljoen mensen. En is het dan goed om de games te verbieden, en het risico te lopen dat deze mensen hun baan kwijtraken? Daarlangs krijg je dan ook een groot aantal piraterijen, mensen die hun games dus illegaal van het net halen. Hierbij moet je ook weer denken aan de producenten, die uren werk in deze game gestopt hebben, en hopen hier toch een leuk salarisje uit te slaan. Helaas dus.

Normatieve ethiek

Normatieve ethiek. Wat leidt tot het gedrag van bepaalde mensen? En wat voor een moreel hebben die mensen? Als we games nou eens in de normatieve ethiek spiegel houden, kunnen we wel zeggen dat games degelijk het gedrag van mensen beïnvloedt. Er zijn genoeg studies geweest die laten zien dat mensen agressiever, of juist rustiger worden door het spelen van spellen.

Het is genoeg voorgekomen dat mensen bijvoorbeeld sterven achter een pc vanwege een verslaving aan de game World of Warcraft. Voornamelijk mensen uit het Oosten lijken extreem gevoelig hiervoor. Als je hoort dat er gevallen zijn geweest waarin personen 4 dagen lang non-stop gamen, en vervolgens dood neervallen op het toetsenbord, ben je toch wel even geschokt. Vooral als je een hardcore gamer bent.

In Amerika loopt het net iets anders. Was het in Azië een geval van uithongering, in Amerika worden mensen alleen maar dikker en dikker. Ook hierbij spelen games een rol. Door dagenlang achter een pc te zitten, en de hamburgers, pizza’s en chinees aan de deur te laten bezorgen, en zo min mogelijk te bewegen, komen de pondjes keihard aan. Ironisch niet? Aan de ene kant sterven ze van de honger, aan de andere kant vanwege obesitas. En wat hebben ze gemeen? Ze zijn beide hardcore, verslaafde gamers. Wijzelf als gamers weten (gelukkig) wel beter, en kunnen onszelf grenzen opleggen. Maar bij mensen die psychologisch niet zo sterk in elkaar zitten, is verslaving iets waarvoor je moet uitkijken. Ik (Matthijs) heb zelf een ervaring achter de rug waar ik heel dicht bij de verslaving zat, en ik dus ook makkelijk 10 uur per week achter de pc zat. Gelukkig ben ik mentaal wat sterker, en heb ik mezelf (met hulp van mijn ouders) weer weten te limiteren. We horen jullie denken. Hoe heeft dit alles te maken met jullie onderwerp? Ik snap de link even niet! Geen zorgen, we gaan het nu even allemaal uitleggen.

Eetstoornissen is een ding, maar een ander iets dat veel van deze verslaafde vertonen, is agressief gedrag naar mensen die hun willen temperen. Ongeveer hetzelfde als bij drugsverslaafde. Die worden ook helemaal panisch als ze niet hun drugs krijgen. Alleen is het zo bij games dat de soort game die je speelt, ook nog een (kleine) rol bij hoe je reageert. We kunnen ons namelijk niet voorstellen dat mensen die alleen volop Mario spelen, ineens op mensen gaan springen en paddo’s eten. We hebben tot nog toe in ieder geval zoiets nog niet tegengekomen in het doorspitten van het nieuws.

Toegepaste ethiek en gewelddadige games

Om te beginnen kijken we even terug wat toegepaste ethiek nu eigenlijk precies is. Toegepaste ethiek is het toepassen van morele ideeën, die eerder onderzocht werden in de normatieve ethiek, op een specifieke ethische kwestie, in ons voorbeeld ‘Gewelddadige games’ dus. Er volgen nu 2 concrete voorbeelden van gewelddadige of agressieve delicten waarvan wordt geloofd dat games de oorzaak zijn en wat ze met de volgende morele ideeën te maken hebben; Waarom? Waren de games dit schuld?

Het bekendste en ook wel het meest recente voorbeeld (in Nederland) van een delict is die in Alphen aan de Rijn, een jongen (Tristan) van 24 liep het winkelcentrum in met een volgeladen machinegeweer en begon lukraak iedereen om zich heen neer te schieten, uiteindelijk schoot hij zichzelf door het hoofd. Zes mensen waren van het leven beroofd. Drie dagen na het ongeval was het AD het eerste dagblad dat al meteen aankwam met het beschuldigen van games. Van de 2,7 miljoen mensen die het spel ‘Call of Duty: Modern Warfare 2’ spelen, speelde Tristan het ook regelmatig. Het spel bevat een level waarbij de speler als undercover spion zijn identiteit niet mag weggeven en dus alles moet doen wat de vijand doet, hierbij moet hij in een vliegveld tientallen onschuldige mensen neerschieten, erg moreel onverantwoord, maar erg amuserend. ‘Het moet de inspiratiebron voor Tristan zijn geweest’ zegt het artikel ‘Het spel heeft ijzingwekkende overeenkomsten met de gebeurtenissen in Alphen’.

Het eerste morele idee komt nu aan de orde, waarom? Waarom besloot Tristan die dag dat hij zomaar het winkelcentrum in zou lopen en om zich heen ging schieten? Heeft hij dit voorbereid? Of schoot het zomaar in zijn hoofd? Deed hij dit bewust? Zo kun je wel pagina’s lang schrijven over vragen waarom hij het gedaan zou hebben. Misschien had hij erg veel problemen, of misschien helemaal niet. Misschien wou hij zijn agressie verheerlijken en dat toen hij erachter kwam wat hij werkelijk had gedaan hier niet mee kon leven en zichzelf van het leven had beroofd. Zo kun je ook weer pagina’s vol schrijven met mogelijke antwoorden voor zijn daden, maar het is niet mogelijk erachter te komen wat Tristan precies dacht of wat zijn intenties waren, tenzij hij een dagboek of iets dergelijks bijhield.

Een ander moreel idee; zijn de games dit schuld? Zijn de games het schuld dat Tristan het idee kreeg om mensen neer te gaan schieten? Of hebben de games het agressie gevoel zo erg verhoogd dat Tristan het niet meer aankon en iets moest doen om zijn agressie kwijt te raken?

Je kunt zeggen de games zijn het schuld, maar is dit wel gerechtvaardigd? Want je kunt ook gewelddadige films de schuld geven. Misschien hebben games dit wel gedaan, misschien hebben games hem wel zo ver gekregen dat hij gek werd, maar zal dit zo zijn bij elke persoon? Of alleen bij een bepaald aantal geestelijk instabiele mensen? Tristan is een van de voorbeelden van mensen die zo erg doordraaiden en meegesleurd zijn in een game dat ze dit in de realiteit gingen uitoefenen. Of is dit juist helemaal onwaar, misschien was Tristan helemaal niet gefascineerd door ‘Modern Warfare’, misschien was hij gewoon geestelijk instabiel.

Een ander erg bekend voorbeeld is die van het schietincident in Columbine, Colorado, Amerika. Eric David Harris was een erg verlegen jongen, zijn ouders verhuisden vaak, in 1993 woonden ze in het plaatsje Littleton in Columbine. Al snel was Eric bevriend met Dylan Klebold, dit kwam omdat ze in hetzelfde honkbalteam speelden. Dylan stond erg onder de invloed van Eric. Voor het schietincident was het bekend dat Eric en Dylan nogal buitenbeentjes waren, ze werden vaak gepest. Op een gegeven moment waren ze dit zat.

Eric en Dylan maakten een paar weken voor het bloedbad in Columbine enkele tapes, hierin vertellen ze waarom ze zo boos en gefrustreerd zijn en waarom ze dit doen. Ook verontschuldigen ze zich aan iedereen die ze zullen vermoorden. De laatste tape is opgenomen 30 minuten voor het bloedbad, hierin verklaren ze alles weg te geven aan 2 vrienden, verontschuldigen ze zich en zeggen vaarwel.

Op 20 April 1999 planten Eric en Dylan enkele bommen op hun school, hun plan was dat als de bommen tijdens lunchtijd af zouden gaan en iedereen naar buiten rende, ze iedereen neer zouden schieten. Als uiteindelijk de bommen niet afgaan vanwege een fout, besluiten ze de school binnen te lopen en iedereen neer te schieten, ze hebben shotguns, machinegeweren en een karabijn. Uiteindelijk arriveert een SWAT team, maar deze is te laat, Eric en Dylan hadden uiteindelijk 15 mensen vermoord, waaronder zichzelf, ook hadden ze 24 mensen verwond.

Psychiaters hadden verklaard dat Eric psychopathisch was en Dylan depressief. Maar alsnog gaven de media en de ouders de schuld aan games. Eric speelde vaak de spellen ‘Doom’ en ‘Wolfenstein’. Maar het bleef niet alleen bij games, ook de band ‘Rammstein’ kreeg de schuld, omdat ze gewelddadige songteksten hadden.

Ook hier stellen we weer de vraag, Waarom? Waarom zouden Eric en Dylan dit doen? Kwam het door de games? Of hun muziek smaak? Is het wel eerlijk games weer de schuld te geven? Waarom was Dylan zo gehoorzaam aan Eric? Misschien deden ze dit omdat ze psychische problemen hadden, maar is dit wel te verklaren? Hadden ze echt psychische problemen? Of waren ze gewoon van streek vanwege het gepest worden? Misschien waren ze het gepest en het oneerlijk behandeld worden gewoon zat, en wouden ze een statement maken. Maar dit hoefde toch niet zo’n extreme statement te zijn. Waren de games dit schuld? Het is ook weer hier makkelijk om games de schuld te geven, maar hun muziekstijl dan? En gewelddadige films? Zijn dat niet meespelende factoren? Misschien waren het wel helemaal niet de games, films of muziek. In hun opgenomen video’s praten ze ook helemaal niet over games. Eric vertelde vaak dat hij domme mensen verafschuwde, hij zou ze het liefst weghebben. Zou hij dit menen? Of zou hij het hebben over de mensen die hem regelmatig deden pesten? Zouden zij niet de oorzaak zijn van hoe de jongens zich hebben gedragen? Waarschijnlijk wel, want ze pratte vaak over degenen die hen deden pesten, en dat ze het zat waren om niet gelijkwaardig behandeld te worden zoals iedereen. Zo is het mogelijk om erg lang door te vertellen over mogelijke motieven of oorzaken voor hun acties. Het was erg onverantwoord van ze en zoiets mag echt niet meer gebeuren. Al zal het wel zeker in de toekomst nog eens gebeuren. Maar is het dan wel eerlijk om games de schuld te geven? Waarom niet de persoon zelf?

Descriptieve Ethiek en Gewelddadige games

Descriptieve ethiek houdt in dat je morele ideeën of acties feitelijk probeert uit te leggen. Dus met het gebruik van bekende feiten leg je uit waarom je denkt dat iemand iets heeft gedaan. Voor deze vorm ethiek gebruiken we de vorige twee voorbeelden, namelijk die van Tristan in Alphen aan de Rijn en die van Eric en Dylan in Columbine High School.

Tristan was een zelfingetogen persoon, hij pratte niet veel en was best wel verlegen. Hij kwam bijna nooit uit huis, het was bekend dat hij psychische problemen had en moest om redenen zoals; suïcidale neigingen, een inrichting in. Hij was ook lid van de schutters vereniging en had dus een vergunning om 5 vuurwapens te mogen bezitten, hij had er ook 3 hiervan. Tristan speelde regelmatig het spel, ‘Modern Warfare’ Dit zijn allemaal feiten.

Dat Tristan een winkelcentrum inliep en iedereen neerschoot kan te wijten zijn aan verschillende dingen. Tristan had een wapenvergunning, deze krijg je door de gemeente, waarom zou de gemeente een wapenvergunning geven aan iemand met psychische problemen? Dit is wel erg onverantwoord van ze. Maar ze zijn niet de enige, waarom zou Tristan met psychische problemen worden toegelaten op een schutters vereniging? Allemaal fouten die er waarschijnlijk toe hebben geleid dat Tristan niet alleen de neiging kreeg om mensen neer te schieten, maar ook de kans kreeg dit te doen. Als de gemeente alles verder had uitgezocht achter Tristan en erachter zou komen dat hij suïcidaal was, zou hij waarschijnlijk geen wapenvergunning krijgen en dus waarschijnlijk ook niet al die mensen hebben neergeschoten. Zo zie je dat je niet perse de games de schuld kan geven, je kan net zo goed de overheid beschuldigen voor het niet netjes zijn met gegevens over personen zoals Tristan. ‘Modern Warfare’ bevat een level waarin je in een vliegveld honderden onschuldigen dood schiet met een machinegeweer. Tristan had een machinegeweer. Was dit gewoon toevallig? Of wou hij werkelijk het level naspelen? Tristan was psychisch, heeft dit samen met de games ertoe geleid dat hij alles begon neer te knallen wat hij zag? Dat kan, maar het hoeft niet zo te zijn. Allemaal feiten die je kunt gebruiken om mogelijke motieven uit te leggen.

Het tweede voorbeeld; het bloedbad bij Columbine High School. Eric verhuisde erg vaak, in een van zijn video boodschappen vertelt hij dat hij dit moeilijk vond en dat hij altijd onderaan de ladder moest beginnen, dat kinderen hem altijd pestten met zijn gezicht, haren en kleren. Zijn vader was een piloot bij de luchtmacht en was dus regelmatig nooit thuis in zijn jongere jaren. Ook werd verklaard door psychologen dat Eric psychopathisch was. Eric speelde vaak ‘Doom’, ‘Quake’ en ‘Wolfenstein’, allemaal gewelddadige games. Hij haatte domme mensen. Dylan was een verlegen jongen, een beetje te vergelijken met Tristan, alleen was (zo is verklaard door psychologen) hij depressief en had hij (nog) geen suïcidale neigingen. Hij vond het erg moeilijk dat zijn grotere broer populair was en dat hijzelf een buitenbeentje was. Hij was erg onder de invloed van Eric, ook speelde hij altijd samen met hem gewelddadige games. Dit zijn allemaal feiten over Eric en Dylan.

Eric en Dylan hadden net als Tristan psychische problemen, de een was psychopathisch en de ander was depressief, dit kan ertoe geleid hebben dat ze op een gegeven moment iedereen op hun school dood gingen schieten. Dit hoeft niet zo te zijn, ze werden vaak gepest en waren echte buitenbeentjes. Zou dit niet de reden zijn geweest voor het bloedbad? Eric verhuisde vaak, zoals hij vertelt voelt het alsof hij elke keer onderaan de ladder moest beginnen. Zijn vader was in zijn jeugd niet vaak thuis omdat hij een militair was, zou dit niet meespelen in de oorzaken van zijn daden? Zou hij niet, omdat hij zo ongelukkig was, door zijn gedraaid en niet de mogelijkheid hebben gehad om nuchter na te denken? Misschien was dit wel de grootste oorzaak hiervan.

Dylan was jaloers op zijn broer, hij was erg populair en Dylan was totaal het tegenovergestelde. Misschien was dit wel de reden dat hij ook doordraaide. Of misschien was hij zo erg onder de invloed van Eric dat hij alles deed wat hij zei. Dat hij hem bewonderde.

Maar misschien waren het wel de games. De gewelddadige games kunnen er misschien hebben toe geleid dat Eric en Dylan besloten alles na te doen wat ze zagen en iedereen dood wouden schieten. Zo kun je wel uren lang doorredeneren over hoe zij bij hun motieven zijn gekomen, maar uiteindelijk heb je altijd wel een boosdoener, of een mix van verschillende boosdoeners.

Meta-ethiek en gewelddadige games

Ja, dan hebben we als laatste ethische vorm nog de meta-ethiek. Nu kunnen we begrijpen dat na het lezen van alle informatie die hieraan is voorgegaan, je even kwijtgeraakt bent wat meta-ethiek ook alweer precies is. Binnen de ethiek kennen we verschillende kernbegrippen, zoals “rechten”, ”plichten” en “verantwoordelijkheid, en hoe die toegepast worden op het onderwerp dat ethisch bekeken wordt. Bijvoorbeeld: Als een inbreker aangevallen wordt door de bewoner van het huis, staat de eigenaar dan in zijn recht? En is het dan het recht van de inbreker om de eigenaar aan te klagen wegens geweldsdelict? Tegenstrijdig tot wij met ons logisch verstand allemaal zouden zeggen, het antwoord is nee op de eerste vraag, en ja op de tweede vraag.

Met games kunnen we eigenlijk precies hetzelfde zeggen. De laatste tijd komt geweld weer steeds meer in opspraak, wat te wijten is aan een stel gekken die graag met een machinegeweer mensen neerschiet. In een spel, vragen ze dan. Nee, in de realiteit. En het gebeurt nu al bijna maandelijks.

We hebben in de inleiding al besproken wat de oorzaak van deze geweldsuitbarstingen zou kunnen zijn. Films, de geschiedenisboeken en ook ons onderwerp games. Nu is de overheid met een eventuele oplossing gekomen om deze geweldsdelicten te voorkomen. Ze hebben een wet bedacht om te gewelddadige games te verbieden. Maar deze wet zou toch tegenstrijdig zijn met het recht dat iedereen heeft, dus ook een bedrijf. Namelijk het recht voor vrijheid van meningsuiting. Als gameproducers geen geweld meer mogen laten voorkomen in games, leg je ze beperking op die je niet zou mogen opleggen volgens de algemene grondwet. Hoe kan het dan dat de overheid zich dit toch in het hoofd praat? Ik bedoel, films mogen ook niet van te voren gecensureerd worden, toch? Ja, er mag wel een bezwaar tegen ingebracht worden, en mocht dit bezwaar héél goed beargumenteerd zijn, dan kan de overheid dus wel een te gewelddadige film, game of zelfs boek verbieden. Jammer, maar daar gaat onze grondwet tot dusver.

Een ander argument dat de overheid aanvoert is dat het hun verantwoordelijkheid is om de jeugd te beschermen van dit soort games. Kunnen we best inkomen, tuurlijk, de jeugd zou niet in overgrote mate aan geweld blootgesteld worden, aangezien kinderen bepaalde dingen nog niet snappen. Maar we vinden het wel erg vergezocht om te zeggen dat gewelddadige games totaal verboden moeten worden. Want daar pak je niet alleen het probleem mee aan, maar ook de groep rondom het probleem. Want wij hebben toch ook het recht om te spelen wat we willen? En hier springt de frustrerende generalisatie dus in. Als jongere kinderen gewelddadig worden van Call of Duty, dan worden wij 16-18 jarige dat ook, en zelfs 30-40 jarige.

En er is nog iets waar de overheid geen rekening mee houdt. De overheid heeft de plicht om mensen aan het werk te houden. Nou is er niet echt een major gameproducent in Nederland, behalve de producent van de Killzone serie. Als je nou dat verbod oplegt, zullen de games uit de schappen gehaald worden. Hm…. Nee niet echt een goede oplossing. Waarom niet? Nou, denk je eens in. Nou gaan we even eens een beetje economie leren. Als een bedrijf wel produceert, maar niet verkoopt? Nou dan heeft het dus wel kosten, maar geen opbrengsten. Als Guerrilla (developer van Killzone) dus zou doorgaan met de Killzone reeks, en het wordt verboden in een groot aantal gaming landen (Nederland, Verenigde Staten, Verenigd Koninkrijk, Duitsland) zou de verkoop zo achter vallen dat Guerrilla failliet verklaart moet worden. En wat is het gevolg dan? Dat er banen uit gaan vliegen. Terwijl het de verantwoordelijkheid is van de overheid om te zorgen dat iedere inwoner in Nederland (N.B. Ook andere landen) een baan heeft. Als we je nu zouden zeggen dat Guerrilla 20.000 man in huur heeft (fictief getal), en het bedrijf gaat over de kop, wat gebeurt er dan met al deze werklozen? Kan de overheid zo veel man wel opvangen? Eerlijk gezegd betwijfelen we het.

Even terugkomend op het stukje van verantwoordelijkheid. Is het echt nodig om de overheid erbij te betrekken? Is het niet veel handiger en goedkoper om het probleem op kleine schaal op te lossen? Lijkt ons wel. Als we de verantwoordelijkheid nou eens bij de ouders leggen? Zou het dan niet een hoop makkelijker zijn om de mate waarin kinderen geweld te zien krijgen terug te dringen? Nee, zal de gemiddelde ouder nu schreeuwen. Nou, het spijt ons hoor, maar wij denken echt van wel. Door de verantwoordelijkheid bij de ouders te leggen, leg je de oplossing heel wat dichter bij het probleem dan wanneer de overheid het moet doen. De overheid zou het inderdaad heel wat makkelijker maken om te voorkomen dat deze spellen in de verkeerde handen vallen, maar zoals net beschreven hangt daar een te groot prijskaartje aan.

Maar we kunnen ons kind toch niet elk moment van de dag controleren? Jawel, dat kunnen jullie wel. Dat merken we zelf wel. Jullie zitten toch ook elk moment van de dag op onze nek om ons aan ons huiswerk, taakjes en werk te herinneren? Dus, waarom zouden jullie dit dan niet kunnen controleren? Omdat ons kind niet elke dag thuis is! Het kan toch ook zo zijn dat hij het wel bij een vriendje speelt? Klopt. Maar vergeet niet dat als alle ouders het kunnen opbrengen om hun kind erop te controleren dat ze deze spellen niet in huis krijgen, kan het bij een vriendje toch ook niet? En het internet dan? Weet je wel hoe makkelijk het is om even naar thepiratebay.org te gaan en even snel een spelletje te downloaden? Ja, dat weten we. We hebben het zelf allemaal wel eens een keer gedaan. Maar naar ons weten zijn er genoeg anti-virussen en programma’s om bepaalde downloads en zelfs hele sites te blokken. Dus dat argument is ook van de kaart geveegd.

Wij komen dus eigenlijk tot de conclusie dat de overheid het niet kan maken om de spellen te verbieden, aangezien ze dan tegen hun eigen grondwet inwerken. De verantwoordelijkheid ligt bij ouders, en je zou het zelfs als plicht kunnen zien om hun kinderen te beschermen tegen dit soort geweld. En dit stopt dan niet alleen bij games. Dit loopt door naar films, boeken, tijdschriften en ga zo maar door. En wij, de tieners, zouden toch wel heel erg graag ons recht behouden om elke game te spelen die we willen. Sommige landen hebben dit wel al doorgevoerd, zoals Duitsland in sommige gevallen, en zeker Australië is zeer erg op dit vlak. Dus we hebben een goede vergelijking. In deze landen gebeurt het volgende. Je krijgt underground pirate groups, die alles van het internet weten te halen, en dit doorverkopen aan andere mensen. Wat je dus krijgt is dat de bedrijven niks meer binnenkrijgen, terwijl hun game vol gespeeld wordt, maar dat gebeurt illegaal. De overheid benadelen de developers dus, zonder enig succes in wat ze nou eigenlijk wil. Namelijk het geweld in games buiten de deur te houden.

Geweldsdelicten met games

Games zijn populair en leuk om te spelen, maar computergames hebben zo ook hun nadelen. Games beïnvloeden de maatschappij en de personen die het spelen. Ze hebben positieve en negatieve invloed op diegene. Hebben gewelddadige games slechte invloed op mensen, of is dat overdreven? Gebruiken sommige geweldplegers geweld in games gewoon als een excuus voor hun daden?

De meeste onderzoekers van geweld zijn het met elkaar eens dat mensen over het algemeen niet zo ernstig worden beïnvloed door games waar geweld in voorkomt en dat ze daardoor dan zelf geweld zullen plegen. Kinderen die het thuis moeilijk hebben of mensen die in hun hoofd gekke gedachtes hebben, kunnen er echter wel door beïnvloed worden, maar deze groep mensen zou net zo goed beïnvloed kunnen worden door gewelddadige nieuwsberichten, boeken, films en via andere kanalen. Soms komt beïnvloeding door games ter sprake in een rechtszaak en soms voert een dader ter verdediging aan dat diegene door games tot die gruwelijke daad is gekomen. Dit komt vooral in Amerika voor, waar wapens gemakkelijk te verkrijgen zijn en waar jonge mensen soms het vuur openden op anderen, en later beweerden dat ze door games tot deze acties waren gekomen. Soms moeten ze dan ook nog een bedrag aan schadevergoeding aan de familie van de slachtoffers betalen, van soms wel miljoenen euro’s of dollars. Er zijn al heel wat studies over de effecten van games gedaan. Daarbij zijn ze nog niet zeker of alle resultaten wel kloppen en verband hebben met games.
  • Meer agressie na het spelen.
  • De speler is gefrustreerd omdat diegene te weinig heeft gespeeld.
  • Hij of zij denkt op dezelfde manier beloond te worden (in het echte leven) zoals in het spel.
  • Gewelddadige spelletjes en actiefilms op TV brengen agressieve gedachten naar boven.
  • Gamers hebben ook sneller de neiging om anderen te wantrouwen.
  • Maar het kan ook zijn dat er minder agressie is na het spelen.

Voorbeelden van geweld door media

Een artikel in Gametoy berichtte dat game-ontwikkelaar Rockstar voor de rechter moest verschijnen omdat Rockstar mogelijk betrokken zou zijn bij een moord op drie politieagenten. De politieagenten waren vermoord door Devin Moore, die vlak voor de moord het spel Grand Theft Auto: Vice City van Rockstar gespeeld had. Kort nadat Devin Moore gearresteerd werd, zei hij "Het leven is als een game. Iedereen gaat een keer dood."

De Thaise winkeliers hebben de verkoop van het geweldadige spel GTA IV stopgezet nadat bekend werd dat een 18-jarige student een taxichauffeur van 54 jaar had neergestoken naar aanleiding van deze game. De jongen bekende schuldig te zijn aan de moord en gaf zelfs toe dat hij dit deed om een bepaald stuk ui het spel Grand Theft Auto IV na te spelen. De jonge student werd opgepakt toen hij de taxi achteruit een straat in Bangkok probeerde te rijden met de bloedende chauffeur op de achterbank. Volgens de politie heeft de jongen duidelijk aangegeven de moord te hebben gepleegd door de game GTA IV.

Hij wou er naar eigen zeggen achter komen of het in werkelijkheid net zo makkelijk was om een taxi te beroven als in de game”, aldus hoofdinspecteur Veeravit Pipattanasak. Volgens het Thaise Ministerie van Cultuur is dit voorval een moment om wakker te worden en gewelddadige games in zijn geheel te verbieden.

Het is een tijdbom die is gebarsten en de situatie kan nog erger worden”, zegt Ladda Thangsupachai van het Ministerie. “Vandaag is het een taxi-chauffeur, maar morgen kan het de eigenaar van een gameshop zijn."

Een voorbeeld van een soortgelijke zaak, maar dan met betrekking tot invloed van speelfilms, is het hartverscheurende verhaal over de peuter, James Bulger. De jongen is in 1993 dood gevonden op een treinrails. Hij werd verminkt en misbruikt door twee kinderen, die zelf maar tussen de 10 tot 14 jaar waren. James Bulger is mogelijk vermoord doordat de twee jongens kort daarvoor de speelfilm 'Child’s Play' hadden gezien. James Bulger was 2 jaar oud toen hij ontvoerd werd door de jongens. Ze lokten James mee uit een winkelcentrum in Engeland. James Bulger werd mogelijk behandeld als Chucky, de pop uit de speelfilm, die de daders 's morgens hadden bekeken. In de film is de pop erop uit om alle mensen te vermoorden. Maar uiteindelijk word hij zelf gedood en er wordt blauwe verf in zijn ogen gespoten en hij wordt op de treinrails. James Bulger’s lichaam werd verminkt teruggevonden op een treinrails. Hij had ook nog die blauwe inkt in zijn ogen gespoten. Wereldwijd waren mensen geschokt door deze afschuwelijke moord. De vraag of de gewelddadige film de kinderen tot moord had aangezet ging de hele wereld over. Uiteindelijk had de rechter besloten dat dit niet was bewezen. Het gaat niet over een game, maar wel een goed voorbeeld van geweld door media.

Een veertienjarige jongen in het plaatsje Tuapse, dat aan de kust ligt van Rusland, heeft een vreselijke daad verricht. Zo heeft hij zijn eigen vader dood geslagen omdat hij een keyboard-verbod kreeg omdat hij teveel spelletjes had gespeeld binnen een week tijd. De jongen sloeg zijn vader dood met een moker toen zijn vader lag te slapen. Zijn moeder die hartstikke geschrokken was van de actie van haar eigen kind, gaf het keyboard uit angst zo snel mogelijk terug om het kind tevreden te stellen. De moeder heeft toen een paar familieleden opgebeld om de verschrikkelijke daad van haar zoon te melden. Uiteindelijk hebben de familieleden de politie gebeld om de jongen te laten arresteren. Terwijl de moeder in angst en verdriet iedereen opbelde, sloot de jongen zijn keyboard weer aan en ging toen gewoon nog een paar uurtjes gamen voordat hij naar zijn bed ging. De jongen is nu wel opgepakt en heeft een grote kans aangeklaagd te worden voor moord. In Groot-Brittannië is het computerspel Manhunt 2 verboden. De game is volgens de autoriteiten “overdreven sadistisch, wreed en gewelddadig.”

Bij het spel Manhunt 2 speel je als een moordenaar en moet je mensen op wrede manieren doden. Over de eerste versie, Manhunt, waren ze ook niet zo blij mee dat het spel uitkwam. Een moord in 2004 zou volgens nabestaanden geïnspireerd zijn door de game. Een 17-jarige Britse jongen zou zijn drie jaar jongere slachtoffer met de eerste versie van Manhunt als voorbeeld en reden hebben gebruikt om het slachtoffer te vermoorden. Volgens de BBFC, de Britse keuringsdienst voor games, moedigt de game continu aan om te moorden en is het spel extreem sadistisch.
© 2012 - 2024 Kimo, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Computergames en kinderenComputergames en kinderenSinds de jaren 80 zijn ze niet meer uit de samenleving weg te denken, computergames. Het begon allemaal heel eenvoudig,…
Gratis Playstation (PS3) games downloaden en spelen op de PCGratis Playstation (PS3) games downloaden en spelen op de PCHet kan allemaal. Gratis Playstation, waaronder PS3 games, op de PC downloaden en spelen. Met een Playstation emulator k…
Mi2 spelcomputer: Prijs, downloaden games en specificatiesMi2 spelcomputer: Prijs, downloaden games en specificatiesDe Mi2 is een leuke, nieuwe en voordelige spelcomputer, die de strijd aangaat met populaire handheld spelconsoles als de…
Koop ik een Xbox, Wii of Playstation voor mijn kind?Koop ik een Xbox, Wii of Playstation voor mijn kind?Wanneer je een game-console wilt kopen voor je kind, dan is het belangrijk om zorgvuldig na te gaan welke game-console b…

De onbedoelde gevolgen van het meten van prestatiesDe onbedoelde gevolgen van het meten van prestatiesHet meten van prestaties kan een hoop gevolgen hebben; als positieve gevolgen zijn er bijvoorbeeld de controle die manag…
Schrijven met gevangenenSchrijven met gevangenenEr zijn mensen die graag schrijven met een gevangene. Door het schrijven kunnen ze hun verhaal kwijt en daarnaast vormen…
Bronnen en referenties
  • http://www.gamenmetkinderen.nl/geweld-games-kinderen/
Kimo (3 artikelen)
Gepubliceerd: 24-01-2012
Rubriek: Mens en Samenleving
Subrubriek: Diversen
Bronnen en referenties: 1
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.
Artikelen met het label 'Mijn kijk op…' bevatten naast objectieve informatie ook een persoonlijke mening en/of ervaring.