mijn kijk op

Geef het ongeboren leven de stem die het verdient

De meeste pleitbezorgers van legale abortus, het afdrijven van de foetus, zien dit niet zozeer als een vrouwenrecht of een kwestie van persoonlijke autonomie, maar eerder als het beste alternatief. Volgens hen bevrijdt abortus een vrouw van haar ongeplande zwangerschap; en door het legaal te houden worden tenminste gevaarlijke illegale praktijken voorkomen. Deze voorvechters van abortus, en blijf-van-mijn-lijf vrouwen, verzetten zich dan ook tegen de Katholieke Kerk die abortus in alle gevallen verbiedt. De Kerk kiest daarmee voor bescherming van het ongeboren leven.

Stem

Behalve van ongeboren kinderen, werd evenmin de stem van slaven, van uitgesloten vreemdelingen, van mishandelde huisvrouwen en misbruikte kinderen gehoord. Tegenwoordig valt het bestaan van deze mensengroepen in ieder geval niet meer te ontkennen. Zover is het nog niet met het kwetsbare, afhankelijke embryo. De keuze voor en het toepassen van abortus heeft sinds de legalisatie een vlucht genomen. Jaarlijks worden wereldwijd naar schatting 46 miljoen abortussen gepleegd. Het is te hopen dat langzamerhand ook de stem van het ongeboren kind gehoord wordt.

Vrouwenrecht

De katholieke kerk is niet tegen het vrouwenrecht of de wetenschappelijke vooruitgang en evenmin kiest ze voor het recht van het embryo boven dat van de volwassene (het is geen competitie!) Zoals we aan het begin van de 19e eeuw vochten tegen de slavenhandel, zo hopen we dat de maatschappij uiteindelijk ook het mens-zijn erkent van de ongeboren vrucht. Uit Brits onderzoek onder vrouwen blijkt dat een duidelijke meerderheid van 2/3 voor aanscherping van de abortusregels is. Daarbij kwam en passant aan het licht dat vrouwen over meer kennis beschikken van het leven in de baarmoeder dan mannen en dat zij veel sterker tegen abortus zijn, waarmee bepaald niet meer vol te houden is dat abortus een gender kwestie is.

Ongeboren leven

God schept ieder menselijk wezen als het centrum van een nieuwe wereld, gevormd door zijn/haar geschiedenis, een microkosmos, in wezen onvervangbaar. Een ongeboren vrucht is niet minder waardevol omdat ze minder ontwikkeld is. Elke vrucht is een nieuw biologisch individu, een compleet nieuwe genetische identiteit ontstaan uit de versmelting van genetisch materiaal van de moeder en vader. Een levend wezen met de potentie zich te ontwikkelen in de baarmoeder en daarbuiten. Al zijn de menselijke kwaliteiten nog niet vanaf het prille begin zichtbaar – het is niet ‘een in potentie menselijk wezen’, maar een menselijk wezen met potentie!

Rasveredeling

Het beruchtste voorbeeld van Eugenetica is misschien wel het kweken van een Arisch ras in Duitsland aan het begin van de 20e eeuw. En elders vonden gelijkwaardige praktijken plaats, zoals om arme gezinnen (GB) of raciale minderheidsgroepen zoals indianen en aboriginals (VS, Au) of geestelijk gehandicapten minder of geen kinderen te laten krijgen. Echter, ook als tijdens een door anderen ‘geaccepteerde’ zwangerschap afwijkingen geconstateerd worden, wordt abortus, in ziekenhuizen veelal routinematig uitgevoerd; weinig mensen horen ervan. Rasveredeling is daarmee op grote schaal de dagelijkse praktijk waar de sterken beslissen over het lot van de zwakken.

Foetus

Abortus wordt pas illegaal na 24 weken zwangerschap. Dan mag het alleen nog indien er sprake is van een ernstige handicap. Wat ‘ernstig’ is, blijft in nevelen gehuld en de redenen om de foetus af te drijven zijn vertrouwelijk. Echter, zelfs eenvoudig te behandelen afwijkingen als een open gehemelte vallen er onder! Toch is er de laatste vijf à tien jaar een beweging gaande van het recht te kiezen (pro-choice) richting het recht op leven (pro-life). Studies laten in toenemende mate zien dat vrouwen, zowel als mannen, nog jaren na dato ernstig te leiden hebben van verdriet en spijt tengevolge van een abortus.

Discussie

De wettelijke bovengrens voor abortus wordt bepaald door de factor levensvatbaarheid buiten de baarmoeder. Dankzij technologische vooruitgang werd dit (in 1990) teruggebracht van 28 naar 24 weken; in de meeste Europese landen ligt de grens echter bij 12 weken. Dit grote verschil is te wijten aan landelijke politieke, ethische en wetenschappelijke krachten. De wet accepteert weliswaar de rechten van het ongeboren kind, maar heeft moeite de grens te trekken ten opzichte van andere rechten. Wanneer men kiest voor een objectieve, wetenschappelijke maatstaf bepaalt deze voor ons de waarde van leven. Wetenschap houdt zich niet bezig met goed of kwaad, maar slechts met verifieerbaarheid. Een aanvechtbaar criterium!

Lachen

Professor Stuart Campbell, atheïst, en als pro-choice arts gewend om abortussen uit te voeren, liep naar het andere kamp over door wat hij zag dankzij ultrasound technology. Op het moment dat 30% van de abortussen wordt uitgevoerd – tussen 10 en 12 weken – kun je het ongeboren kind duidelijk zien ‘lachen’, ‘wandelen’ en pijn ervaren: een volledig gevormd menselijk wezen! Dankzij ultrasound technologie blijft onverhuld wat een abortus precies inhoudt.

Alternatieven

Het criminaliseren van moeders, en vaders, die abortus plegen op hun ongeboren kind is een weinig aantrekkelijke optie. En beter dan de bovengrens van abortus te verlagen is het om zwangere vrouwen ondersteuning te bieden in de vorm van voorlichting, advies, onderwijs en huisvesting. De pro-life beweging is zo in toenemende mate een sociale, burgerbeweging in plaats van een politieke of filosofische beweging. De keuze is dan geen negatieve maar een positieve: een keuze voor het leven.