Kinderen gillen en schreeuwen op straat, is dat normaal?

Joost Ramakers, 10-08-2009
Nieuwe juppen-families in deze 19e eeuwse wijk in Amsterdam beschouwen de tuin als duur betaald en compromisloos verlengstuk van hun woonkamer. Lekker in het (bijna) centrum van Amsterdam en toch een tuin. Jippie! Stel je "Schatjes" voor, 6 tot 12 uur lang gillen, schreeuwen, janken, jennen, en je staat verbaasd wat ze nog meer met die mond kunnen de hele dag door, en dat zowat ELKE (mooie) dag. In Kroatie zag ik in het stadje en op het strand tientallen spelende kinderen die bij elkaar minder lawaai maakten dan deze kinderen per stuk! Het kan dus echt wel. Welke kinderen zijn later beter af, vraag ik me af, kinderen die discipline hebben meegekregen of de kinderen die volledig stuurloos en ongecorrigeerd zijn opgevoed? De Tokkies mogen dit niet, ik mag niet een uur mijn muziek hard zetten (als ik dat al zou willen, want ik wil wel rekening houden met mijn buren), maar deze kleine geluid-terroristjes mogen blijkbaar ALLES. Volledig ongecorrigeerd schreeuwen ze hun stembanden zowat kapot. Ze staan boven de wet, ook al produceren ze onwettig hoge decibelen… Ik vind een uur of desnoods 2 uur per dag niet erg, maar dit houdt gewoon nooit op, en ik woon er nog geen 10 meter tegenover, ik kan wel janken van ellende, ik word er echt flink gestoord van! Ik heb ADHD, geluid komt sowieso ongefilterd bij me binnen, zit in de WAO, ik probeer echt te relaxen, het van de andere kant te bekijken, ik kijk "Schatjes" om enig begrip op te kunnen brengen, maar hoe kan ik rustig worden, me niet proberen te ergeren, eventueel rustig te gaan praten met mijn buren, als ze je eerst volledig ongevraagd en ongewenst opzadelen met krankzinnig lawaai. Hoe kan ik mediteren met constant gekrijs op de achtergrond? Hoe word ik rustig en sereen, om dit vervolgens op een volwassen manier te bekijken of aan te pakken? 150 huishoudens moeten continu mee genieten met (vooral) 2 families. Ik probeer er maar steeds de vinger op te leggen, maar het lukt me niet… Ben ik zuur, oud (ik ben 51), heb ik een persoonlijkheidsstoornis, een probleem, ben ik niet fris in mijn hoofd, en/of ben ik jaloers dat ik zelf geen al dan niet krijsende kinderen heb? Of is het toch gewoon puur en super asociaal om je kinderen de hele dag in de tuin te dumpen en zelf binnen te gaan zitten achter het dubbel glas (dat huurders in deze buurt niet hebben)? Reactie infoteur, 11-08-2009
Geachte heer Ramakers,

Ik begrijp uw reactie woord voor woord. Het is helaas geen uitzondering, de situatie waarin u zich bevindt. Het is tegenwoordig de regel: kinderen gillen, schreeuwen en produceren onwettige decibellen met dagelijkse regelmaat, uren achtereen. Ook hier is dat dagelijks aan de orde.

U bent niet zuur, niet oud, u hebt geen probleem, u bent fris in uw hoofd en u lijkt me niet jaloers op het stel krijsende kinderen: het is heel gewoon om het gekrijs en onacceptabel geproduceerde aantal decibellen niet te kunnen accepteren.

Heel veel mensen ervaren dagelijks hetzelfde. En het meest vervelende is uiteindelijk het gebrek aan vermogen er iets aan te doen. Als ik aan de kinderen vraag op het plein hierachter of ze nu na twee uur gillen alsof ze vermoord worden, even een niveautje minder hard geluid willen maken, schreeuwt hun moeder vanaf haar balkon dat ik maar in Bloemendaal of Wassenaar moet wonen als ik geen geluid van kinderen wil horen.

Het is te gek voor woorden! Ik zou maar moeten verhuizen, omdat mevrouw besluit kinderen te nemen, maar er bewust kiest ze vervolgens niet op te voeden.

Het kost nu eenmaal moeite en energie om consequent te zijn en op te voeden. Ouders van tegenwoordig kiezen voor de gemakkelijke weg. Blijkbaar hebben zij zelf een filter waardoor zij het gekrijs en gegil niet horen, maar zadelen anderen er wel mee op. Dát is pas a-sociaal, maar wordt niet als dusdanig benoemd. Dat ik er iets van zeg, maakt mij in de algemene opinie a-sociaal. Niets is minder waar natuurlijk.

Ook de heel nette mevrouw van verderop, met haar bakfiets en man in 3-delig kostuum, laat haar twee dochtertjes van een jaar of 3 a 4 alleen achter op het plein. De vrouw loopt weg en tijdens het weglopen beginnen de twee dochtertjes al te huilen en hysterisch te krijsen. MAMAAAA 30x achtereen op hysterische toon met enorme decibellen. Mevrouw negeert haar krijsende kinderen, gaat naar haar huis, doet de deur en de ramen dicht en vindt het wel ok. Maar haar kinderen zitten op enkele meters van mijn huis te krijsen. Ik heb geen filter, ik kan het niet uitzetten en ik zit er mee opgezadeld. Uren achtereen. Hoe a-sociaal is dat?

De mentaliteit is compleet onacceptabel en de maatschappij verloedert. De kinderen betalen de rekening. Met een gebrek aan regelmaat, consequent gedrag, discipline, persoonlijke aandacht en stimulering, komt er uiteindelijk niets van terecht.

En tot die tijd, worden anderen opgezadeld met het probleem. Wel kinderen maken, geen kinderen opvoeden. De kinderen gillen hysterisch omdat ze geleerd hebben alleen op die manier aandacht te krijgen. Verder negeren de ouders de kinderen gewoon.

Had ik maar zo'n filter, kon ik hen maar negeren. Maar het gekrijs en hysterisch gegil gaat bij mij door merg en been.

Met dit mooie weer, zit ik niet in mijn tuin. Met dit mooie weer, heb ik geen ramen open. Met dit mooie weer laat ik me opsluiten in mijn eigen woning, door de a-sociale ouders van tegenwoordig. Dagelijks geconfronteerd, dagelijks machteloos. En het wordt ieder jaar erger.

Onacceptabel toch?

Ik wens u veel sterkte.

Met vriendelijke groeten.